Afgelopen April was ik jarig, ik was blij dat ik het gered had want eerlijk gezegd was mijn batterij zo ernstig leeg de afgelopen jaren dat ik vreesde dat het vieren van deze verjaardag wellicht een te ambitieus doel was. Maar goed ik ben er dus nog, en ik nam mijn zoon mee naar de bioscoop om ‘Belle en het Beest’ te gaan zien. De tekenfilmversie ervan kwam heel wat jaren geleden uit toen ik net zeg maar nog voor de poorten van Mordor stond, het leek me dan ook goed om –na de grote ontsnapping- deze verfilming te gaan bekijken vanuit mijn nieuwe perspectief.
Niet gauw nadat de lichten gedempt waren diende een zeer diepgravend inzicht zich aan als een mokerslag. Namelijk, Belle voelt zich gevangen in het kleine dorpje waar ze een buitenbeentje is en rent op een goede namiddag een of andere vallei in, spreidt haar armen en zingt de epische woorden: ‘Ik wil iets beleven in de wijde wereld, dat is het liefste wat ik wil!!’ Even later wordt ze door het beest gevangen genomen (yay! Eindelijk wat avontuur, weg met de saaiheid!!) en wil dan niets liever dan terugkeren naar huis (o, ok, weer niet goed dus?). Ik zit aan mijn bioscoopstoeltje genageld. Na al die zelfhulp boeken die ik uit pure ellende las weet ik inmiddels ook wel dat het zo is dat als je een bestelling plaatst, het universum meteen als een idioot gaat regelen dat je krijgt wat je wilt! Ik kan me mezelf nog wel herinneren, daar in het idyllische Wijk bij Duurstede. Laat mij in Godsnaam de wijde wereld in trekken. Niet veel later kwam ik daar gauw op terug. Nu is het wel zo dat er eerlijk bij moet vermelden dat mijn begin omstandigheden destijds niet zo rooskleurig waren als die van Belle, ik zou er nog al wat voor over hebben gehad op te groeien in zo’n schattig Frans dorpje met allemaal happy-de-peppy zingende mensen. Maar goed bij mij ging het een beetje anders. Want je komt er toch snel achter, als je nog niet hebt leren vliegen, en je vleugels worden gekortwiekt, en men duwt je dan toch hardhandig het nest uit, het niet verwonderlijk is dat je op je smoel gaat. Maar toch. Just like Belle, I got more then I could handle.
Gelukkig ben ik een Ram volgens de westerse astrologie. En Rammen zijn de Dwazen van de dierenriem. Vol goede moed zie ik mezelf overeind krabbelen om vervolgens met groot enthousiasme weer over de zelfde bananenschil uit te glijden. En zo gaat dat telkens maar door. Vallen en opstaan. Gaan met die banaan heeft een nieuwe betekenis voor me gekregen. Net als die vrolijke kerel op de Tarotkaart van de Dwaas was het mijn kracht en mijn valkuil om iedere keer vol vertrouwen en goede moed opnieuw een reis aan te vangen, door een beest gevangen genomen te worden, en zo door schade en schande wijs te worden. De Dwaas in het tarot geeft overgave aan, het eeuwige kind. Nu schiet het mij ineens te binnen dat hiermee samenhangend ook een andere film nog een rol heeft gespeeld in mijn beeldvorming, namelijk ‘The never ending story’. Het staat zeer scherp in mijn geheugen geetst dat toen ik als uk de kleine keizerin langzaam zag sterven ik zwoer nooit volwassen te worden, want zeker niet dat ik niet het einde van Fantasia op mijn geweten wou hebben! Dat is mij duur komen te staan. Letterlijk en figuurlijk. De dwaas. Impulsief. Naief. Hoe vaak heb ik wel niet een of andere rare beslissing genomen omdat het mij nou eenmaal het juiste leek om te doen, terwijl mijn vrienden zich vrij ernstig zorgen maakten en zich afvroegen waar ik nou in hemelsnaam mee bezig was. Als je zo dan een tijd zo voortleeft, vol domme overgave en overtuigd van de uiteindelijke goedheid van de dingen, dan kan het goed zijn dat je enkele jaren later geheel vanzelf in Mordor terechtkomt en je jezelf ook gaat afvragen waar je in hemelsnaam mee bezig bent. Het vreugdevolle, humorvolle verdwijnt. In de onderwereld ben je alleen maar moe, angstig en heel depressief. Maar zelfs daar, lukt het de dwaas om hier en daar een cadeautje te vinden, als een lichtstraal die net even de bloem mooi verlicht, een confronterend zelfinzicht waar je hard om moet lachen. En dan ga je blijmoedig weer opweg, opzoek naar de ochtend die daar in de verte toch ergens moet zijn. Met of zonder banaan.